Proponowany przebieg modlitwy
Ten program zawiera pieśń w języku Zulu. Co miesiąc będziemy proponować muzykę z różnych środowisk kościelnych do słuchania lub śpiewania. Możecie zaaranżować tę muzykę dostosowując ją do lokalnych gustów lub dla potrzeb przestrzeni, w której się modlicie.
Pieśń: Thuma mina nkosi yam (Poślij mnie, Panie) – pieśń w języku Zulu.
Psalm 146
Alleluja.
Chwal, duszo moja, Pana,
chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę;
chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę istniał.
Nie pokładajcie ufności w książętach
ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia.
Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi,
wówczas przepadają jego zamiary.
Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba,
kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim,
który stworzył niebo i ziemię,
i morze ze wszystkim, co w nich istnieje.
On wiary dochowuje na wieki,
daje prawo uciśnionym
i daje chleb głodnym.
Pan uwalnia jeńców,
Pan przywraca wzrok niewidomym,
Pan podnosi pochylonych,
Pan miłuje sprawiedliwych.
Pan strzeże przychodniów,
chroni sierotę i wdowę,
lecz na bezdroża kieruje występnych.
Pan króluje na wieki,
Bóg twój, Syjonie – przez pokolenia.
Alleluja.
Tekst biblijny
Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony. Wam zatem, którzy wierzycie, cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła – i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni. Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła, wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.
(1P, 2, 4-10)
Rozważanie biblijne
Zjednoczcie się w komunii z Chrystusem i z innymi ludźmi, aby wasza wiara i wasze życie duchowe mogło się pogłębiać i rosnąć, a wasze świadczenie o miłości i współczuciu Boga mogło wzrastać.
Oto zaproszenie w tym fragmencie z drugiego rozdziału Pierwszego Listu świętego Piotra skierowane do czytelników w Azji Mniejszej, na terenie obecnej Turcji. Głęboko zakorzenione w psalmach i pismach hebrajskich proroków, następuje ono po zachęcie do pójścia głębiej do źródeł ich wiary i zapragnięcia stałego pokarmu duchowego (wersety 2-3), po tym jak „skosztowali jak dobry jest Pan” (Psalm 34, 9). Teraz są zapraszani do wspólnoty, do komunii z Chrystusem, poprzez bogatą mieszankę obrazów ze Starego Testamentu i ukierunkowania Chrystocentrycznego (wersety 4-5). Wierzący są zaproszeni, aby „Zbliżyć się do Chrystusa, który jest żywym kamieniem”, aby zostać wbudowanym w duchowa budowlę, żywą świątynię – żeby być jak święci kapłani, którzy składają duchowe ofiary (List do Rzymian 12, 1-2). Pojedynczy kamień nie może sam zbudować domu – to nie proces indywidualny, ale wspólnotowy. Tak jak wiele kamieni jest połączonych ze sobą, żeby zbudować ściany domu, tak i wierzący są wzajemnie ze sobą połączeni. Każdy wierzący jest połączony wzajemnymi więzami z innymi, i każdy jest połązcony z Chrystusem, a zatem wszyscy są połączeni w komunii z Chrystusem. Tak samo jest z nami. W ten sposób my również stajemy się żywymi kamieniami – jesteśmy przemieniani, żeby stać się jak Chrystus!
To zaproszenie i obraz kamieni rozszerza się kiedy lud Boży jest wezwany do pamięci o Chrystusie jako o wybranym przez Boga kamieniu węgielnym (wersety 6-8). Kamień węgielny jest fundamentem, najważniejszym kamieniem. Musiał mieć dokładnie kąt 90 stopni, być starannie przygotowany, precyzyjnie dobrany, był kluczowy dla stabilności i trwałości budynku. Łączy dwie przecinające się ściany, prawdopodobnie oznaczając połączenie żydowskich i pogańskich społeczności religijnych. Chrystus został odrzucony, jednak stał się tym wybranym kamieniem węgielnym (Izajasz 28, 16; Psalm 118, 22; Izajasz 8, 14). Ci, którzy wierzą w Chrystusa jako kamień węgielny, którzy spotykają Chrystusa, odkrywają jak jest to cenne i zostają przemienieni.
Dzięki łasce wierzący przychodzą do Chrystusa, stając się żywymi kamieniami, odnajdując swoją tożsamość w Chrystusie (wersety 9-10). Poprzez spotkanie z Bogiem w Chrystusie, zwłaszcza w Eucharystii, stajemy się ciałem Chrystusa. Spójrz na przymiotniki: wybrany, królewski, święty, Boża własność (Izajasz 43, 20-21; Księga Wyjścia 18, 5-6; Ozeasz 2, 23). Spójrz na rzeczowniki: rasa, kapłaństwo, naród, ludzie – wszystkie są zbiorowe. I znowu, nie ma nic indywidualnego w stawaniu się jak Chrystus, upodabniamy się do Chrystusa razem we wspólnocie – w komunii jesteśmy przemieniani. Celem tego jest głoszenie przez wspólnotę wiary wielkich czynów Tego, który wezwał nas z ciemności (śmierci) do cudownej światłości (życia), przez zbawczą śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Innymi słowy, aby ofiarować Chrystusową służbę uzdrawiania i nadziei naszemu złamanemu i poranionemu światu. Wierzący otrzymują swoją tożsamość jako lud Boży, ponieważ wyroki ogłoszone przez proroka Ozeasza zostają odwrócone (Ozeasz 1, 6, 9; 2, 3). Teraz jesteśmy ludem Bożym, teraz otrzymaliśmy Boże miłosierdzie i współczucie. W ten sposób jesteśmy przemienieni, ponieważ jesteśmy kochani bezwarunkową, niekończącą się miłością, wybrani w łasce, aby głosić światu nieskończone miłosierdzie, współczucie i miłość Boga.
Cóż za wspaniałe zaproszenie dla nas, wierzących! Przyjść do Chrystusa, być w komunii z Chrystusem, połączyć się z innymi we wspólnocie i w ten sposób żyć w komunii z Chrystusem – z radością świadczyć o nieskończonej miłości i łasce Boga, miłosierdziu i współczuciu. Jak na to odpowiemy?
Wielebna Wilma Jakobsen
Prezbiterka Kościoła Anglikańskiego (Volmoed, RPA)
Pytania do dzielenia
- W jaki sposób odpowiadamy na zaproszenie, żeby “Przyjść do Chrystusa”? Które z rzeczy, które robimy, pomagają nam przyjść do Chrystusa?
- Czy jestem częścią wspólnoty eucharystycznej, gdzie spotykam Chrystusa i żyję w komunii z Chrystusem oraz z innymi, poprzez co jestem przemieniany/a? W jaki sposób to się dzieje?
- W jaki sposób możemy dawać świadectwo o niekończącej się miłości, miłosierdziu, łasce i współczuciu Boga, i oferować uzdrowienie i nadzieję naszemu złamanemu i cierpiącemu światu?
Świadectwo
Co miesiąc będziemy dzielić się doświadczeniami różnych osób w odniesieniu do życia Kościoła, wspólnoty i synodalności, w kontekście ekumenicznym. W tym miesiącu prezentujemy klip przygotowany w zeszłym roku przez „Pro Oriente” na Bliskim Wschodzie.
Słowo od pierwszych chrześcijan
W Kościele nikt nie jest w żaden sposób oddzielony od wspólnoty; wszystkie one niejako zlewają się ze sobą dzięki prostej i niepodzielnej mocy wiary. (…) W ten sposób Chrystus jest wszystkim we wszystkich, Tym, który przyjmuje wszystko w siebie zgodnie z mocą swojej dobroci, która jest nieskończona i pełna mądrości. W ten sposób jest On centrum, w którym zbiegają się linie, aby stworzenia jedynego Boga nie pozostawały sobie obce lub wrogie z powodu braku wspólnego miejsca, w którym mogłyby wyrazić swoją przyjaźń i pokój.
Maksym Wyznawca (VI wiek)
