Proponowany przebieg modlitwy
Ten program zawiera pieśń w indonezyjskim języku Bahasa. Co miesiąc będziemy proponować muzykę z różnych środowisk kościelnych do słuchania lub śpiewania. Możecie zaaranżować tę muzykę dostosowując ją do lokalnych gustów lub dla potrzeb przestrzeni, w której się modlicie.
Pieśń 1: Dzieło Ducha Świętego / Karya Roh Kudus
Psalmy
Psalm 116 a
Alleluja.
Miłuję Pana, albowiem usłyszał
głos mego błagania,
bo ucha swego nakłonił ku mnie
w dniu, w którym wołałem.
Oplotły mnie więzy śmierci,
dosięgły mnie pęta Szeolu,
popadłem w ucisk i udrękę.
Ale wezwałem imienia Pańskiego:
«O Panie, ratuj me życie!»
Pan jest łaskawy i sprawiedliwy
i Bóg nasz jest miłosierny.
Pan strzeże ludzi pełnych prostoty:
byłem bezsilny, a On mię wybawił.
Wróć, moja duszo, do swego spokoju,
bo Pan ci dobrze uczynił.
Uchronił bowiem moje życie od śmierci,
moje oczy – od łez,
moje nogi – od upadku.
Będę chodził w obecności Pańskiej
w krainie żyjących.
Psalm 117
Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy2,
2 bo Jego łaskawość nad nami potężna,
a wierność Pańska trwa na wieki.
Chwalcie Pana.
Fragment z Biblii
Dzieje Apostolskie 2, 1-13
Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» – mówili pełni zdumienia i podziwu. «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże». Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co ma znaczyć?» – mówili jeden do drugiego. «Upili się młodym winem» – drwili inni.
Pieśń 2: Dzieło Ducha Świętego KARYA ROH KUDUS
Rozważanie biblijne
Opis zesłania Ducha Świętego jest skarbem w życiu wczesnego Kościoła. Uczy nas w jaki sposób Apostołowie i Maryja razem oczekiwali na spełnienie się jednej z obietnic Jezusa, tej o udzieleniu swoim uczniom mocy z wysoka (Łk 24, 9), która doprowadzi ich do pełni prawdy (J 16, 13). Jest to historia leżąca u podstaw, która mówi o znaczeniu Kościoła, o Duchu, który ożywia tę wspólnotę wierzących i jednocześnie o ich głębokim złączeniu z życiem i nauką Jezusa.
Co się wydarzyło “kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy”? Zebrani wspólnie na celebrowaniu żydowskiego święta, głęboko świadomi ciągłości duchowej tradycji Izraela, uczniowie przebywali razem. Dzięki tej de facto widocznej komunii to wydarzenie umożliwia im bycie świadkami tak wielkiego daru. Ale to, co opisuje święty Łukasz w księdze Dziejów Apostolskich, w szczególności w wersetach 2-4, to niesamowicie namacalne i wypełnione dźwiękiem wydarzenia: szum, powiew, języki ognia. Powiew i ogień są elementami naznaczonymi wielką symboliką biblijną, wskazują pewną obecność Boga. Szum można pospiesznie zrozumieć jako rodzaj hałasu, dźwięk pozbawiony piękna. Występujące w oryginalnym tekście słowo oznacza “echo”, a przetłumaczone na język grecki może znaczyć głośny dźwięk. Ale w istocie bardziej niż o dźwięk chodzi o efekt dźwiękowy, dźwięk, który rezonuje.
Jakie skutki spowodowały te wydarzenia? Ten tekst opowiada nam o dniu, w którym uczniowie potrafili mówić o Bożych cudach ludziom pochodzącym ze wszystkich krajów, dokąd wcześniej dotarła rodzina Izraela. Jeszcze tego samego dnia wielu zostało ochrzczonych (Dz 2, 41). Jednak to cudowne wydarzenie pokazuje dwa zbieżne efekty: uczniowie zaczęli mówić w innych językach, a zgromadzeni wokół nich ludzie słyszeli ich mówiących w ich własnych językach. Ten szczegół pokazuje nam, że działanie Ducha, które wydaje się, że polega przede wszystkim na przyjęciu daru od wspólnoty wierzących, pracuje jednocześnie w uszach tych, którzy słuchają. Ten dar nie jest tylko cudem lingwistycznym, jest także możliwością wzajemnej komunikacji i relacji.
W oczekiwaniu na wypełnienie się obietnic Jezusa, proszenie i odnawianie naszego pragnienia otrzymania daru Ducha Świętego, który jednoczy i komunikuje pośrodku wszelkiej różnorodności, wydaje się konieczne, a nawet pilne. To wydarzenie jak i jego skutki mogłyby prowadzić każdego z nas, tam gdzie żyjemy i w naszej codzienności, do przezwyciężania niewłaściwej komunikacji i nieporozumień. Podpowiedzią w tych poszukiwaniach może być pamiętanie jakie dźwięki, słowa, a nawet emocje, popychają nas naprzód w naszej drodze wiary i wciąż w nas rezonują nawet długo później, inspirując nas osobiście i w życiu z innymi. Te dźwięki niosą w sobie podpis Ducha.
Pytania do dzielenia
- Jakie wydarzenia naznaczyły od początku moje doświadczenie wiary?
- Czy w naszych współczesnych wspólnotach kościelnych także są bariery komunikacyjne i jak możemy je pokonać?
- W odniesieniu do innych wyznań chrześcijańskich, które znam, jakich znaków widzialnej jedności możemy poszukiwać, żeby pokazać, że razem oczekujemy na dar Ducha od Boga?
Słowo od pierwszych chrześcijan
Duch zstąpił na Syna Bożego, który stał się Synem Człowieczym: zatem, wraz z Duchem, nauczył się przebywać w rodzaju ludzkim, spoczywać na ludziach, mieszkać w Bożym stworzeniu; Duch przeprowadził w nich wolę Ojca i odnowił ich przemieniając z ich poprzedniego stanu w Chrystusową nowość. Także dlatego Ojciec obiecał zesłać nam Obrońcę, który pojedna nas z Bogiem. Bo jak sucha mąka nie może stać się jednym ciastem i jednym bochenkiem chleba bez wody, tak i my, którzy byliśmy liczni, nie mogliśmy stać się jednością w Jezusie Chrystusie bez Wody, która przyszła z nieba.
Ireneusz z Lyonu (II wiek)
Zadanie grupowe
Moc Piećdziesiątnicy: Dzielić się Ewangelią w różnych “językach”
Cel:
Zrozumieć znaczenie Ducha Świętego w uzdalnianiu wierzących do głoszenia Ewangelii na różne sposoby i przełożyć to rozumienie na praktykę, służąc innym i dzieląc się przesłaniem Pięćdziesiątnicy w różnorodnych formach wyrazu.
- Zacznij czytaniem Dziejów 2, 1-13 w grupie.
- Poproś uczestników o rozważenie znaczenia Ducha Świętego w tym fragmencie, oraz jak to się odnosi do naszej możliwości głoszenia Ewangelii innym.
- Poproś uczestników, żeby podzielili się przykładami różnych “języków”, jakich używają na co dzień (takich jak media społecznościowe, muzyka, sztuka, itd.) i jak mogliby potencjalnie używać tych form języka do dzielenia się z innymi przesłaniem Pięćdziesiątnicy.
- Zachęć uczestników do rozważenia również w jaki sposób ich unikalne talenty i umiejętności mogą być formą wyrazu, aby szerzyć przesłanie Pięćdziesiątnicy.
Wolontariat albo wizyta
- Zorganizuj możliwość wolontariatu w miejscowym schronisku, banku żywności albo centrum środowiskowym. Alternatywnie, zaplanuj wizytę w domu opieki, szpitalu lub więzieniu.
- W czasie takiej wizyty lub wolontariatu zachęć uczestników, żeby weszli w interkację z osobami, które tam przebywają i zwróciły się do nich z miłymi słowami zachęty, podtrzymania na duchu.
- Poproś uczestników, żeby zastanowili się jak mogą użyć swoich talentów lub unikalnych umiejętności, żeby służyć i porozmawiać z osobami, które spotykają.
